PICSI – Physiological Intracytoplasmic Sperm Injection – dosłownie „fizjologiczna docytoplazmatyczna iniekcja plemnika”. To nowa metoda selekcji dojrzałych plemników o prawidłowej morfologii oraz niskim wskaźnikiem anomalii chromosom jak również istotnie lepszą zdolnością do zapłodnienia.
Dojrzałe plemniki związane zostają z kwasem hialuronowym za pomocą specyficznych receptorów, znajdujących się w błonie komórkowej. Związane plemniki tracą ruchomość postępową, mimo iż ich witki wykazują szybkie częste ruchy. Niedojrzałe plemniki nie wiążą się z powierzchnią mikrokropelek z kwasem hialuronowym i nadal wykazują ruch postępowy.
Wskazania do wykonania PICSI:
-
Niski poziom zapłodnienia po ІCSI
-
Niższe wyniki testu HBA
-
Wskaźniki spermiogramu na poziomie niższym od normy
-
Zły rozwój płodów w poprzednich cyklach
-
Częste poronienia u par, będących na etapie leczenia
-
Wiek kobiety ponad 35 lat
ІCSІ – Іntra Cytoplasmіc Sperm Іnjectіon – dosłownie „wprowadzenie plemnika do cytoplazmy komórki jajowej”.
Procedura ta jest z zasady wykonywana w przypadku ciężkiego rodzaju bezpłodności męskiej, z powodu której zdatność spermy do zapłodnienia jest istotnie obniżona. Algorytm metody polega na tym, że wybrany plemnik jest unieruchamiany i wprowadzany do cytoplazmy komórki jajowej. А po upływie 16-18 godzin sprawdzana jest obecność przedjąder – jąder komórkowych, co świadczy o fakcie poczęcia.
Podczas przeprowadzania ICSI wybierany jest najlepszy plemnik poprzez analizę mikroskopową jakości plemnika na podstawie „klasycznych” cech morfologicznych z uwzględnieniem jego delikatnej struktury mikroskopowej.
Wskazania do introcytoplazmatycznej iniekcji plemnika:
-
oligozoospermia;
-
asthenozoospermia;
-
teratozoospermia zgodnie z obowiązującymi normami oceny ejakulatu;
-
niemożliwość wydzielenia wystarczającej ilości plemników (50-100 tys. aktywnie ruchliwych plemników na jeden oocyt);
-
wykorzystanie plemników otrzymanych z jądra lub nadjądrza;
-
wykorzystanie krioprezerwowanych plemników;
-
wykorzystanie krioprezerwowanych oocytów;
-
zapłodnienie oocytów kobiet starszego wieku reprodukcyjnego;
-
brak zapłodnienia w poprzednich programach IVF;
-
niska częstość zapłodnienia w poprzednich programach IVF;
-
anomalne zapłodnienie w poprzednich programach IVF;
-
brak zapłodnienia w bieżącym cyklu IVF, powtórna inseminacja oocytów w drugiej dobie;
-
przeprowadzenie metody dojrzewania komórek jajowych in vitro;
-
konieczność preimplantacyjnej diagnostyki genetycznej;
-
klinicznie wysoka obecność przeciwciał przeciwplemnikowych w ejakulacie;
-
idiopatyczna bezpłodność;
-
anomalie morfologiczne komórek jajowych (włącznie z pogrubieniem osłonki przejrzystej);
-
zastosowanie metody introcytoplazmatycznego wprowadzenia morfologicznie wybranego plemnika;
-
zaburzenia ejakulacji, w tym ejakulacja wsteczna, anejakulacja z powodu uszkodzenia rdzenia kręgowego itp.;
-
wysoki poziom fragmentacji DNA plemników.
Proces ICSI przeprowadzany jest za pomocą mikroskopu o wysokiej rozdzielczości. Embriony otrzymane poprzez proces ICSI posiadają normalną zdolność do rozwoju, a dzieci urodzone po IVF z pomocą ICSI absolutnie nie różnią się swoimi fizycznymi i umysłowymi zdolnościami od zwyczajnych dzieci.
Szansa zajścia w ciążę z pomocą ICSI wynosi 30-40 % za cykl, w zależności od wieku pary, sytuacji hormonalnej, obecności chorób towarzyszących (cukrzyca, nadciśnienie) oraz stylu życia (nadwaga, stres, palenie, spożywanie alkoholu itp.).
